Antelope canyon

Vandaag staat er een bezoek aan Antelope canyon op het programma. Sophie is weer wat beter, geen hoofdpijn meer gelukkig. Gisterenmiddag rust pakken en veel drinken heeft haar goed gedaan. Gelukkig maar want dan kan ze vandaag mee de canyon in.
Om kwart over 10 checken we uit het hotel maar laten er onze koffers nog staan. We gaan met de auto Page in om naar het verzamelpunt te gaan voor de canyontocht. Om tien voor half 12 gaan we in een truck (samen met 10 anderen). We gaan naar Antelope canyon en dat ligt in Navajo gebied. Wordt ontgonnen door de indianen zelf en zij verzorgen ook de tocht er naar toe en de rondleiding. De eerste 10 minuten is gewoon over asfalt maar daarna is het nog een tocht door mul zand. Daar heb je wel een goede truck voor nodig. We komen gelukkig niet vast te zitten en bereiken het eindpunt. Daar aangekomen krijgen we informatie hoe we de camera moeten instellen om de mooiste foto's te kunnen maken. Met deze info gaan we de (dit keer overdekte) canyon binnen. De foto's die we maken zijn fenomenaal mooi. Ook Sophie en Lieke met hun iphone (en met de speciale instructie van de gids) maken de meest prachtige foto's. Zij vertelt ons waar te gaan staan en zo. Het is inmddels bijna twaalf uur en de zon schijnt de canyon binnen waardoor er een prachtig lichtspel ontstaat. Zij gooit af en toe wat zand omhoog wat prachtige effecten geeft.
Alleen Lieke had hier al 185 foto's gemaakt en Sophie 161! Het was echt genieten. Ook hier zag je de kleuren telkens veranderen.
Bij sommige punten moest je naar boven fotograferen en soms je camera langs de wand houden. Dan zag het er uit als een zandstrand en soms als een maanlandschap.
Tenslotte waren we door de canyon. Hierna moesten we dezelfde weg weer terug. Je zag dat het licht nu heel anders was. De mooie lichtstralen die wij om twaalf uur hadden waren er niet meer. Overigens gaf dit ook weer andere mooie effecten.
Terug bij de auto kregen we nog wat informatie over de canyon. Iedere twee jaar loopt de canyon helemaal vol met water (moesson) in de maanden juli-september. Dit zorgt voor het uitslijten van de wanden en de mooie effecten.
We gingen weer terug in de truck en reden weer naar de opstapplaats. Het was weer een hobbelige rit. Je moest de reling vastpakken om je vast te houden maar die was echt gloeiend heet.
Terug bij de auto hebben we wat boodschappen gedaan. Vers fruit, brood en veel drinken. Daarna terug naar het hotel en de koffers opgehaald. Bij de auto in de schaduw lekker gepicknickt en daarna weer op pad. Het was inmiddels half drie.
We gaan nu door naar Cortez in Colorado. Een tocht van 348 km. We moeten ook rekening houden dat het daar een uur later is, dus we zullen rond 8 uur aankomen.
Het is echt een prachtige tocht. We rijden langs monument valley en zien de meest prachtige bergen om ons heen. Alsof je in een echte western rijdt. We komen nog op een punt waar vier staten elkaar raken (four corners ofwel soort van 4-landenpunt). Colorado, Utah, Arizona en New Mexico. Zo die kunnen we weer afstrepen.
Inderdaag komen we rond kwart voor 8 aan en checken in bij het hotel. We laden de koffers uit en gaan nog bij een Mexicaans restaurant eten. Dat kunnen ze hier wel, wat natuurlijk niet gek is in deze omgeving. Terug in de kamer nog even lezen en dan weer naar bed. Morgen weer een dag.
Overigens zag ik dat van mijn verslag van de Grand Canyon maar een klein stukje geplaatst was. Dat heb ik alsnog aangevuld. Hierin staat ook de naam van de persoon op de foto Lies.