Hawaii here we come

Vanmorgen heel vroeg opgestaan. We hebben een vlucht om 9 uur naar Honolulu. Je moet er echter twee uur van tevoren aanwezig zijn, naar toe rijden en we moeten de auto inleveren. 5 Uur opstaan en om half 6 rijden we weg. Het is nog goed donker en erg mistig, zeker bij de zee.
We rijden weg en de Garmin wil ons een straat insturen waar we niet in mogen rijden. Daar trappen we niet in en we rijden door. Dan krijgen we de melding satelliet weggevallen. Ja met die mist en wat hoge gebouwen maar niet erg handig nu. We rijden rustig door en daardoor moeten we nu dwars door de stad rijden. Gelukkig is het nog vroeg, zaterdag en nog niet heel erg druk. Uiteindelijk komen we op de goede weg die ons naar het vliegveld leidt. We komen er om 6 uur aan en we leveren de auto in. Dit kost nog geen 5 minuten.
Met de transittrein rijden we naar het vliegveld waar we dus mooi op tijd aankomen. Gisteren had ik in het hotel al de boardingpassen geprint. Op het vliegveld hoeven we nu alleen nog (zelf) ons kofferlabels te printen. Hier komt eigenlijk bijna niemand meer aan te pas. Niks geen rijen grondstewardessen om dit voor je te doen. Gaat ook vele, vele malen sneller kan ik je vertellen. We leveren de koffers in en dan is het kwart voor 7. Geen douane, want het is een binnenlandse vlucht en dit keer gescheiden rijen bij de tassencontrole, dus we zijn zo klaar.
Dit hebben we een paar jaar geleden in Washington anders mee gemaakt. Toen hadden we ook binnenlandse vlucht maar moesten we wel in dezelfde rij als alle andere vluchten waardoor we te laat door de handbagagecontrole waren en onze vlucht op 1 minuut misten.
We eten een broodje en verder wachten we op onze vlucht. Geen probleem. We hebben 20 minuten vertraging bij het opstijgen maar dit halen we onderweg weer in.
Om 5 voor half 12 landen we op Oahu. Het eiland waar we de komende 7 dagen vertoeven. We hebben de tijd weer ingehaald en zetten onze horloges 3 uur terug. Het verschil met Nederland is nu precies 12 uur (vroeger).
We verzamelen de koffers en gaan met de taxi naar ons hotel. De temperatuur voelt meteen weer lekker en veel beter en warmer dan in San Fracisco (wat ons betreft). Rob en ik checken in en we gaan naar de kamer. Ai er staan maar drie bedden dat is lastig.
Rob gaat terug naar de balie en daar blijft hij nogal lang weg. Ik ga er ook naar toe en het blijkt dat de bank die op onze kamer staat ook een tweepersoonsbed is, als ie uitgeklapt is. We geven aan dat het goed zo is en krijgen nog wat korting (nooit verkeerd).
We kleden ons om want we willen naar het strand. Eerst eten we nog een broodje, want we hebben sinds vanmorgen 7 uur niets meer gegeten en het is inmiddels al twee uur geweest. Als het broodje op is lopen we naar het strand. Het is echt vlak bij ons hotel. Rob en ik gaan alvast en Sophie en Lieke willen nog wat ophalen in het hotel.
Heel veel surfplanken en zeilboten en heel veel Aziaten. Hier is het een mix van Chinezen (waar kom je ze niet meer tegen?) en veel Japanners. Het lijkt hier echt helemaal alsof je in Azië bent. Bijna alle borden, teksten e.d. zijn in het Japans.
Rob vindt het al redelijk snel te warm en gaat terug naar het hotel. Sophie en Lieke komen even later samen aan. We liggen er lekker op Waikiki beach. We hebben nog geen bekenden gezien. De zee is dan weer heel rustig bijna glad en om de zoveel minuten met heel veel golven, heel anders dan wij gewend zijn. Sophie en Lieke gaan zwemmen en ik blijf lekker rondkijken.
Er zijn mensen die gewoon bijna zwart zijn, zo bruin, niet gezond lijkt me.
Zo met het windje en de zon is het goed uit te houden vinden wij. ach en op het strand valt altijd genoeg te zien. Sophie en Lieke gaan regelmatig het water in en drogen dan weer op de handdoek op.
Tegen 6 uur gaan we terug naar het hotel. De bank wordt omgetoverd tot bed. We hebben geen zin om nog iets te gaan eten. We zijn door de lange dag, het tijdverschil en de zon best moe. Om 10 uur slapen we allemaal.